In een poging uitzetting te voorkomen, zoeken de huurders van een statig pand aan de Willemsparkweg in 1965 contact met de ontluikende Stichting Studenten Huisvesting aan de Vrije Universiteit. Toenmalige bewoner en rechtenstudent Siebold Hartkamp (1938, burgemeester van Sneek van 1993-2003) vertelt hoe het chique Oud-Zuid zijn thuisbasis werd. 

Een woonstraat voor de gegoede burgerij: zo stond de Amsterdamse Willemsparkweg, genoemd naar het aangrenzende Willemspark – het latere Vondelpark – in de jaren zestig wel bekend. Ornamentiek en tierelantijnen sierden de gevels van de huizen. Ook toen was het karakteristieke geluid van een voorbijrijdende tram te horen, die als lijn 2 dwars door de straat liep.

Op nummer 200 woonde de familie Zeilinga, die het souterrain en de beletage verhuurden. De rest van het pand bewoonden zij zelf. Alhoewel: de Zeilinga’s zaten grote delen van het jaar in een appartement in Nice of Menton of in een Hotel in de Haagse Passage. De eerste verdieping werd verhuurd aan Jacob Prins, een psycholoog die als eerste lid van de Oratorische Vereniging Areopagus zijn voet tussen de deur van WP 200 krijgt. Al gauw nemen steeds meer dispuutgenoten – Areopagieten genaamd – hun intrek in het huis, onder wie ikzelf en mijn partner Toos.

Ideale huisbaas

Een betere huisbaas konden wij moeilijk bedenken: hij was er nooit. De Zeilinga’s waren intussen op leeftijd en onderbraken hun hotelverblijf aan de Riviera en Den Haag alleen nog op de Willemsparkweg om halfjaarlijks van garderobe te wisselen. Vooral onze vrouwen zorgden ervoor dat het huis op die dagen een zeer verzorgde indruk maakte en wij gingen op de thee bij de Zeilinga’s, die ons ongetwijfeld keurige en sympathieke jongemannen vonden. Daar zouden hun kinderen nog heel anders over gaan denken.

In ’65 overleden de Zeilinga’s kort na elkaar. De erven willen het huis verkopen en zeggen, teneinde het leeg te kunnen opleveren, ons de huur op. Nu blijkt dat wij onze studententijd nuttig besteed hadden: mijn huisgenoot Wybe Taekema wist alles van het huurrecht en legde de erven Zeilinga in een stevig schrijven uit dat wij rechtsreeks van de eigenaar hadden gehuurd en ons dus op huurbescherming konden beroepen.

Een geschikt pand, leeg opgeleverd

Ik op mijn beurt, had de VU goed leren kennen. Ik zocht contact met de ontluikende Stichting Studenten Huisvesting aan de Vrije Universiteit en vertelde dat wij een geschikt pand voor hen te koop wisten, dat leeg werd opgeleverd. Weliswaar woonden wij daar nog even, maar wij behoorden tot hun oorspronkelijke doelgroep en waren voornemens binnen afzienbare tijd te vertrekken. Wij zegden voorts alle medewerking toe bij de aankoop en verbouwing onder de voowaarde dat in de toekomst alleen woonruimte kon worden toegewezen aan leden van de Oratorische Vereniging Areopagus.

De VU ging akkoord, kocht het pand voor een prijs die intussen aanzienlijk was gezakt, en verbouwde het ingrijpend. Met het bestuur van Ares spraken we af dat het huis zolang wij er woonden zou dienen als huisvesting voor Areopagieten en niet als pand voor dispuutsevenementen – wij waren intussen 8e jaars, getrouwd en hadden geen zin meer in slemppartijen anders dan door ons zelf belegd.

Papieren deur

Halverwege de zestiger jaren werd de WP 200 door staatssecretaris van Onderwijs en Wetenschappen in het Kabinet-Cals Hans Grosheide (Ares 1948) officieel geopend. Geheel in stijl: we lieten hem door een papieren deur springen. Ik herinner me dat hij zich er nog even van vergewiste – hij kende zijn pappenheimers – of daar geen houten deur achter zat.

Na ons volgden nog vele Areogapieten, maar helaas is het voor mijzelf in ’67 tijd om het pand te verlaten. Met weemoed, maar vooral met het voel dat we – naast een hoop geouwehoer en geklier, het dispuut iets wezenlijks hadden nagelaten.
Misschien moeten we volgend jaar, bij het 45-jarig bestaan, maar eens een bijeenkomst beleggen van iedereen die daar ooit gewoond heeft en een mooie plaquette achterlaten met onze namen.

Deel je herinneringen

Heb jij een herinnering aan Willemsparkweg of aan een ander studentenhuis waarin je tijdens je VU-studie woonde? Laat het hieronder weten!