Ik mis alleen de HEMA. Het is de bekende titel van een boek met verhalen van Nederlanders die in het buitenland wonen. Toen ik jaren geleden een paar maanden in Parijs woonde, spookte deze gedachte regelmatig door mijn hoofd. Want waar in deze stad vond ik make-up, panty’s, keukenspullen en cadeautjes in één winkel, zonder me suf te betalen? Inmiddels zit de HEMA in half Europa, maar het blijft een icoon van de Nederlandse cultuur. In het hoofdkantoor in Amsterdam vraag ik drie VU-alumni hoe het is om voor HEMA te werken.

Jan Eeken deed de master Culture, Organization and Management. Hij werkt als projectmanager Operation Support. “Ik zorg ervoor dat alles in de winkel efficiënter en beter verloopt, zodat de medewerkers tijd besparen op onnodige handelingen. Ook richt ik me op de klantbeleving: wat kunnen we doen zodat de klanten zich welkom voelen?”

Suus Lodewijks (1989) maakte aan de VU haar bachelor criminologie niet helemaal af: ze wist zeker dat ze bij HEMA aan de slag wilde. “Ik ben in opleiding als franche(onder)nemer. Mijn moeder is eigenaar van de franchisewinkel in Zutphen en ik wil die van haar overnemen.”

Saskia Sabel (1971) is master econometrie en werkt als manager Consumer and Business Intelligence: “Mijn team zoekt verklaringen voor de ontwikkelingen van HEMA, bijvoorbeeld door in kaart te brengen wat er in de markt gebeurt, wat concurrenten doen en wat consumenten beweegt. Daartoe verzamelen we op verschillende manieren informatie. We werken met marktonderzoekbureaus samen en leggen vragen voor aan ons eigen HEMA klantenpanel. Op basis van de resultaten geven we advies aan onze opdrachtgevers. Dat is vaak de directie, maar we doen ook onderzoek voor winkels of de afdeling productontwikkeling.

‘De ene dag ben ik diepgaand met consumenten van make-up bezig, de andere dag duik ik in de fotoboekenservice’

“Mijn werk is heel afwisselend: de ene dag kan ik diepgaand met inzichten in consumenten van make-up bezig zijn, de andere dag duik ik in de fotoboekenservice of ik beoordeel de reactie van klanten op de nieuwe inrichting van winkels. Ik ben meer dan de helft van mijn tijd in overleg met collega’s of bureaus over de resultaten van onze onderzoeken of om te bespreken welke onderzoeken we moeten gaan uitvoeren en hoe. De rest van mijn werktijd ben ik zelf bezig om meetings voor te bereiden of opvolging te geven aan onze onderzoeken vanachter mijn bureau. Omdat we voor zo veel verschillende producten en voor verschillende landen werken, is er iedere dag weer iets nieuws te ontdekken.”

Hoe zijn jullie hier terechtgekomen?

Lodewijks: “HEMA zit in mijn bloed. Mijn opa is in 1960 de fanchisevestiging in Zutphen begonnen, en ruim dertig jaar geleden heeft mijn moeder het weer van hem overgenomen. Ik heb nog wel een paar jaar gestudeerd, maar in mijn laatste jaar heb ik mijn moeder geholpen met een make-over van de winkel en dat vond ik zó leuk. Ik dacht: waarom zou ik die studie nog afmaken? Ik weet toch al wat ik wil.”

Eeken: “Voor mijn vorige werkgever Dutch heb ik twee opdrachten gedaan op de afdeling waar ik nu werk. Dat beviel van beide kanten goed en de manager hier heeft me toen gewezen op een vacature die vrijkwam.”

Sabel: “Ook ik ben via via bij HEMA komen werken. Ik werkte hiervoor bij V&D en had via deze winkel contacten bij HEMA. Daarom wist ik ook meteen dat hier een vacature vrijkwam. Volgens mij komt HEMA vaak via via aan haar medewerkers. De retailwereld is ook relatief klein.”

Waarom wilden jullie hier werken?

Eeken: “HEMA is een consistent en tegelijk opvallend merk. Het is heel bijzonder om daar deel van uit te maken. Iedereen heeft wel iets van ons in huis. En het zorgt altijd voor leuke gesprekken op verjaardagen. Iedereen heeft positieve ervaringen met HEMA.”

Sabel: “Je hoeft nooit uit te leggen waar je voor werkt. Als je de naam laat vallen reageert iedereen meteen met: ‘Oh, de HEMA! Weet je wat ík van de HEMA vind?’”

Lodewijks: “Ik heb veel andere baantjes gehad, maar voor de toekomst zie ik geen andere optie dan de HEMA. Deze winkel is verweven met mijn familie: ook mijn nichtje en haar man gaan verschillende filialen overnemen, en een neef heeft een filiaal in Kampen. In Zutphen word ik ook niet gezien als Suus, maar als ‘het meisje van de HEMA’. Daar ben ik toch wel trots op.”

‘Supernormaal. Dat is echt een HEMA-term en dat beschrijft ook goed de sfeer’

Hoe zouden jullie de sfeer beschrijven?

Eeken: “Heel pragmatisch. De lijntjes zijn kort en beslissingen worden erg snel doorgevoerd. De organisatiestructuur is ook heel plat. Vooral sinds we een nieuwe directeur hebben. De directie zit sindsdien niet meer apart op een hoge verdieping, maar overal verspreid over het gebouw.”

Lodewijks: “En iedereen noemt elkaar bij de voornaam. De directeur is gewoon Tjeerd. Dat past ook goed bij de nuchtere instelling van de HEMA.”

Sabel: “Supernormaal. Dat is echt een HEMA-term en dat beschrijft ook goed de sfeer.”

Eeken: “We hebben ook veel contact met de werkvloer. Twee keer per jaar werken alle medewerkers een of twee dagen in een van de winkels. Hierdoor zie je snel of wat wij op kantoor bedenken werkt in de winkel. Dat levert ook altijd veel verbeteringen op.”