Inmiddels zijn er meer dan 100.000 VU-alumni. Waar kwamen ze na hun studie terecht? In deze rubriek portretteren we drie alumni die dezelfde opleiding deden. Deze keer alumni sociologie.

‘Ik ben altijd met vluchtelingen en statushouders blijven werken’

Je bent coördinator inburgering. Wat houdt dat in? ‘Ik werk voor de Academy for Civic Education. Dit is een school die statushouders voorbereidt op hun inburgerings- en staatsexamen. Als coördinator ben ik het aanspreekpunt voor docenten, gemeente en Vluchtelingenwerk, over alles wat met de school en de cursisten te maken heeft. Daarnaast heb ik twee eigen groepen, waarvan ik de cursisten persoonlijk begeleid. Ik geef ze wekelijks les over de Nederlandse maatschappij en arbeidsmarkt.’

Hoe kwam je in deze hoek terecht? ‘Ik heb het altijd interessant gevonden wat er gebeurt als verschillende culturen elkaar ontmoeten. Tijdens mijn bachelor ging ik daarom vrijwilligerswerk doen op een school voor vluchtelingenkinderen. Dat beviel goed: het was erg leuk om die kinderen Nederlands te leren en spelletjes met ze te doen. De kinderen zelf waren ook erg enthousiast. Daarna ben ik altijd met vluchtelingen en statushouders blijven werken.’

Komt je studie nog terug in je werk? ‘Zeker. Mijn master was sterk gericht op maatschappelijke participatie. We leerden hoe sociale processen werken en hoe de samenleving in elkaar zit. Die kennis geef ik nu weer aan mijn cursisten mee. Ook weet ik door mijn opleiding hoe je cursisten kunt activeren. Zo zat er iemand in mijn groep die in zijn thuisland cameraman was. Ik wist een organisatie die een klus voor hem had. Toch ging hij hier steeds maar niet heen. Voor hem en veel andere statushouders is het lastig zich voor te stellen wat je kunt verwachten als je hier een organisatie binnenstapt. Daarom stelde ik voor de eerste keer samen te gaan. Dat werkte: hij kreeg de klus en regelt het contact met de organisatie nu zelf.’

‘Tussen yoga en HR zie ik een duidelijke link’

Wat doe je voor werk? ‘Sinds vijf maanden heb ik een nieuwe baan, als HR-professional bij ingenieursbedrijf Royal HaskoningDHV. Dat heeft een nieuwe strategie ontwikkeld, die onder andere is gericht op een innovatieve, meer digitale manier van werken. Ik begeleid de medewerkers bij deze transitie.’

Je bent ook yogadocent, iets heel anders. ‘Ik zie zelf wel duidelijk een link met mijn werk. Yoga gaat om bewustwording van je lichaam en geest. Als HR-professional probeer ik altijd te achterhalen waar mensen energie van krijgen en ben ik dus ook bezig met bewustwording. Ook helpt yoga me om regelmatig te reflecteren op wat ik doe en waarom. Dat is met mijn volle agenda geen overbodige luxe. Momenteel geef ik tijdelijk geen les, omdat ik net aan een nieuwe baan ben begonnen. Wel begin ik elke dag met een halfuur thuis op de mat.’

Hoe vond je de studie sociologie? ‘In het begin wel even wennen: ik kwam van het hbo en moest nu voor het eerst echt hard werken. In het eerste semester had ik nog geen enkel vak gehaald. Gelukkig stimuleerde mijn omgeving me om door te zetten, want later kwam de ‘klik’ en ging het veel makkelijker.’

Welke docent staat je nog goed bij? ‘Katinka Bijlsma, die Trust en performance gaf. We waren niet zo’n goede match: ik vond haar inhoudelijk sterk, maar ook wel erg kritisch. Het grappige is dat ik juist aan haar nog regelmatig moet denken, omdat haar vak het meest terugkomt in mijn werk.’

‘Tijdens een sabbatical wist ik weer waarom ik sociologie had gekozen’

Hoe was je studententijd?  Weinig studeren en veel naar de bioscoop en de kroeg. Het waren de jaren zeventig, en we voelden ons revolutionairen die de wereld zouden verbeteren. Bijna elke week gingen we de straat op om ergens tegen te protesteren. Ik weet nog dat ik een keer grote papier maché-poppen had gemaakt van Hans Wiegel en Dries van Agt, die we bij de magere brug in Amsterdam in het water gooiden.’

Zie je nog mensen uit die tijd? ‘Sinds een jaar heb ik weer contact met zeven medestudenten van die tijd. De sfeer is nog hetzelfde; eigenlijk veranderen mensen ook niet zo veel. We doen ook nog steeds wat we toen deden, zoals samen de kroeg in. De straat op om te protesteren niet meer!’

Nu zet je je in voor vernieuwend onderwijs. Wat houdt dat precies in? ‘Ik vind dat het schoolsysteem van nu te veel bezig is met cijfers en prestaties, en te weinig met de mens zelf. In mijn werk help ik kinderen die wel leerplicht hebben, maar om wat voor reden dan ook niet in het reguliere onderwijs passen. Ik koppel ze aan ‘maatjes’, die passende docenten voor ze zoeken.’

Hoe ben je in dit werk terechtgekomen? ‘Na mijn afstuderen was het crisis. Wel was er een groot tekort aan IT’ers. De overheid en een consortium van IT-bedrijven organiseerde daarom het omscholingsproject PION. Ik liet me samen met duizenden andere academici omscholen tot programmeur. Ik heb twintig jaar in die sector gewerkt en daarna was ik het kantoorleven helemaal zat. Tijdens een sabbatical herinnerde ik me weer waarom ik destijds voor sociologie had gekozen: ik wilde zorgen dat er meer aandacht komt voor de groei en creativiteit van mensen. Toen wist ik dat ik dit werk moest doen.’