Cees Vervoorn (56) en Myriam Sillevis Smitt (26) studeerden allebei bewegingswetenschappen aan de VU en hebben beiden op hoog niveau gesport: hij als zwemmer, zij als danser. In september won Sillevis Smitt met de StudenTalentprijs een coachingstraject van Vervoorn. Ze zijn er allebei heel blij mee. ‘Cees is een oudere, mannelijke versie van mezelf.’

“Ha Cees!”
“Ha die Myriam, alles goed? Ik ga jou zo bellen via Skype!”
Ik bevind me in de werkkamer van Cees Vervoorn (56), lector Topsport en Onderwijs aan de Hogeschool van Amsterdam. In de sporthal achter ons zijn studenten aan het basketballen; buiten op de atletiekbaan zijn een paar twintigers aan het kogelstoten. Een actieve werkplek past bij een sportieve, veelzijdige man als Vervoorn. De VU-alumnus – in 1979 begon hij met bewegingswetenschappen – heeft na zijn carrière als Olympisch zwemmer (in 1976, 1980 en 1984) en Olympisch coach nooit stilgezeten. Zo is hij nu naast zijn werk aan de HvA bestuurslid bij AFC Ajax, én begeleidde hij de afgelopen maanden VU-studente Myriam Sillevis Smitt (26) – de Myriam met wie we nu Skype-verbinding proberen te maken.

Ook Sillevis Smitt is veelzijdig: ze deed een bachelor Modern Dance aan de Hogeschool van Arnhem (ArtEZ) en een master Dance Science in Londen alvorens ze met bewegingswetenschappen begon. Aan de VU: tevens de universiteit waar haar overgrootvader in 1917 rector was. Momenteel is ze voor een half jaar in Australië voor een stage bij herseninstituut Neura in Sydney, onderdeel van haar research master.

Alsof ze elkaar al jaren kennen

“Hoi! Horen jullie mij? Ik jullie wel. Sorry dat ik languit op bed lig hoor, het was een vermoeiende dag…”
We zien Sillevis Smitt, blote voeten in de lucht, haar gezicht vlak bij de laptop. Het klinkt alsof Vervoorn en zij elkaar al jaren kennen. In werkelijkheid ontmoetten ze elkaar afgelopen najaar op de VU, toen Sillevis Smitt de StudenTalentprijs won. Onderdeel daarvan was een coachingstraject en daarvoor werd ze aan Cees gekoppeld.

“Omdat we allebei bewegingswetenschappen hebben gestudeerd, en beiden van aanpakken houden, vroeg de alumni-afdeling van de VU mij of ik wilde meewerken”, vertelt Vervoorn. “Ze dachten dat onze energieniveaus wel met elkaar zouden matchen… En dat klopte. We weten allebei wat het is om de top te willen bereiken, om maximaal ergens voor te gaan. Zowel in de wetenschap als in de sport.”

Nooit carrièreplannen gemaakt

Sillevis Smitt: “Cees is een oudere, mannelijke versie van mezelf. Hij is tijdens onze gesprekken – we hebben er een stuk of vijf gehad – een klankbord voor me geweest. We hadden niet zozeer een bepaalde doelstelling of een vooropgezet plan. Ik was gewoon heel benieuwd hoe hij is gekomen waar hij nu is, welke stappen hij heeft gezet.”

Doen wat goed voelt: dat is kort samengevat de loopbaanstrategie van Vervoorn. “Ik heb nooit carrièreplannen gemaakt, ik heb me altijd laten leiden door wat er voorbij kwam en waar ik plezier in had. Zolang ik maar kan samenwerken met interessante mensen en me uitgedaagd voel. Ik geloof niet in het maken van geforceerde keuzes.” Om die reden moedigt hij de veelzijdigheid van Sillevis Smitt ook aan. “Je kunt heel veel, en dat is soms lastig. Af en toe moet je lijntjes afsnijden om je 100 procent te kunnen focussen op datgene waarvoor je wil gaan. Maar laat het gewoon gebeuren – uiteindelijk kristalliseert het vanzelf wel uit.”

Topsportmentaliteit & sociaal leven

“Ik voel me een puber van in de twintig”, zegt Sillevis Smitt. “Ik wil zo veel, dat ik soms tegen muren oploop. Je moet heel veel moeite doen om mensen actief te krijgen. Voorbeeld is geld ophalen voor FOP Stichting en ook bij het doorvoeren van innovatieve werk- en studieplekken op de VU merkte ik dat. Cees helpt me de focus te vinden. En hij heeft me ook geleerd dat alles nut heeft, alles samenhangt.”

Vervoorn: “Vaak wordt gezegd dat een topsportmentaliteit en een sociaal leven niet samengaan, maar het is maar hoe je ‘sociaal leven’ definieert. Door werk ontmoet je inspirerende mensen.” Sillevis Smitt: “Precies. Ik ben er het type niet naar om veel te zuipen en in de kroeg te hangen, maar door samen te werken ervaar je soms diepe verbondenheid.”

Eigenlijk zou vandaag een afrondend Skype-gesprek plaatsvinden, maar de twee hebben al afgesproken contact te houden. Vervoorn: “Voor mij is zo’n coachingstraject ook leerzaam. Soms zit ik vast in mijn eigen gedachten en door iemand als Myriam zie ik ook andere waarheden. Ik word verrast door haar andere kijk op de werkelijkheid, ik merk dat ik vaak in getreden paden blijf hangen. Zij biedt mij een verfrissende kijk op het leven, de sport of de studie. Dat vind ik sowieso het leuke aan de omgang met studenten. Het houdt je lenig.”

Knaloranje racefiets

Over lenig gesproken: Sillevis Smitt vertelt ons dat ze haar werkdagen vaak begint met een yogasessie om 06.15 uur. “Het is fysiek intensief en vermoeiend, maar je geest wordt er juist scherper door.” Naast yoga gaat ze ook regelmatig racefietsen. Ze toont een foto van haar fiets: een knaloranje exemplaar.

De twee praten over ‘fietsbureaus’ in de bibliotheek van de HvA: als ‘bureaustoelen’ zijn er spinningfietsen geïnstalleerd. Vervoorn: “De studenten gebruiken ze nooit. Ze associëren studeren te veel met zwijgen en stilzitten.” Sillevis Smitt: “Terwijl uit onderzoek blijkt dat het veel beter is voor de zuurstoftoevoer naar de hersenen en voor de concentratie om minstens elke 20 minuten een andere pose aan te nemen.”

Vervoorn: “Uit onderzoek blijkt dat je de aandacht van schoolkinderen langer kunt vasthouden als ze eerst hebben gesport. En als ze bijvoorbeeld rekenoefeningen krijgen terwijl ze aan het bewegen zijn, dan blijft de leerstof veel langer hangen.” Sillevis Smitt: “Wat dat betreft kunnen we in Nederland nog wat van Australiërs leren. Hier is iedereen veel actiever: je ziet overal mensen rennen, fietsen, frisbeeën, hoelahoepen, tai-chi’en… Misschien omdat de omgeving zo uitnodigend is.” Ook Buitenveldert heeft volgens haar voldoende mogelijkheden tot buiten sporten. “Dat campusgevoel is heel prettig. En je kunt tegenwoordig op het VU-terrein zelfs beachvolleyballen!”

Doe jij ook iets met of voor studenten?
Laat het weten via vumagazine@vu.nl en vertel erover in VU Magazine.