‘WE WILDEN DUURZAAM ONDERNEMEN ZONDER GEITENWOLLEN SOKKEN. MET ELEKTRISCHE TAXI’S LUKTE DAT’

Sinds 2011 rijden de elektrische taxi’s van FEWEB-alumni Edvard Hendriksen (32) en Ruud Zandvliet (32) door Amsterdam. De chauffeurs zijn veelal vijftigplussers die voorheen werkloos waren. Winst maken is noodzakelijk om te opereren, maar niet de graadmeter voor succes. Taxi Electric wil laten zien dat succesvol ondernemen milieuvriendelijker, socialer en daarmee echt duurzamer kan.

Door Sake Slootweg

Jullie zijn studievrienden. Hoe ging de eerste ontmoeting? Edvard (links op de foto): “In 2002 begonnen we aan onze studies op de VU. We hebben elkaar ontmoet op de eerste dag van de introductie. We zaten in hetzelfde groepje. We hebben een week samen opgetrokken.

Ruud: “Vervolgens hebben we tijdens onze bachelor veel samengewerkt. Toen we andere specialisaties gingen doen, werd dat minder. Maar we zijn vrienden gebleven.”

Na afstuderen gingen jullie aan het werk in het bedrijfsleven. Waarom besloten jullie in 2011 Taxi Electric op te zetten? Ruud: “Ik wilde niet langer werken voor de droom van iemand anders. Ik werkte in de financiële sector en kon me niet meer vinden in de smalle definitie van succes die daar werd gehanteerd. In Nederland meten we succes vaak af aan of je een groot huis en een mooie auto hebt. Maar mijn definitie van succes is breder. Ik wil werk doen waar ik trots op ben. Maatschappelijk verantwoord ondernemen is logisch voor mij. Tijd is een schaars bezit en ik wil dingen doen die ik waardevol vind. Ik wil bijdragen aan de samenleving, een betere leefomgeving en het milieu. Een onderneming moet commercieel succesvol zijn, maar dat is een randvoorwaarde en geen doel op zich.”

‘Tijd is schaars en ik wil dingen doen die ik waardevol vind’

Edvard: “Voor mij gold hetzelfde. Voor mij als christen komt dit voort uit het idee van rentmeesterschap; dat de wereld niet van ons is maar dat we hem in beheer hebben. We moeten er goed op passen om deze planeet ook leefbaar te houden voor toekomstige generaties.”

Hoe komen deze overtuigingen terug in de onderneming? Edvard: “We wilden duurzaam ondernemen en laten zien dat dit los kan komen van het geitenwollensokkenimago dat het altijd had. En dat duurzaam niet altijd duurder betekent. In 2010 kwamen de eerste elektrische auto’s op de markt en in een taxibedrijf kwamen veel van onze idealen samen. Onze taxi’s vervuilen niet, terwijl het een traditioneel vervuilende branche is. Daarnaast kozen we ervoor om 50-plussers als chauffeur aan te nemen. Bij reguliere bedrijven komt deze groep moeilijk aan een baan. Maar er is niets mis met deze mensen. Daarom werven wij ze actief. Winst maken is natuurlijk wel belangrijk voor de continuïteit, maar winstmaximalisatie is voor ons geen doelstelling.”

Hoe maakten jullie uiteindelijk definitief de overstap? Edvard: “Al snel waren de plannen zo serieus dat we er fulltime aan moesten werken om het echt van de grond te krijgen. Ruud maakte als eerste de overstap en heeft twee maanden op me ingepraat om ook mee te gaan. Toen ging ik ook en al snel daarna kregen we de eerste financiering. In november 2011 zijn we na een aanloop van een half jaar gestart met rijden.”

‘Ondernemen is fouten maken’

Nu zijn jullie vijf jaar verder. Hoe gaat het met het bedrijf? Ruud: “De eerste jaren waren overleven. Ons personeel en onze voertuigen zijn duurder. Maar inmiddels zijn we op alle vlakken succesvol en kunnen we opschalen. We willen onze diensten gaan uitbreiden naar andere grote steden. En er komt dit najaar een app zodat we particulieren beter kunnen bedienen.”

De wereld waarin jullie opereren is ook wel veranderd. Ruud: “Dat klopt. Er zijn nu veel meer elektrische auto’s en taxi’s dan een paar jaar geleden. Wij zijn onderdeel van een beweging die heeft laten zien dat het wel kan. Taxi Electric heeft bijgedragen aan de acceptatie van de elektrische taxi in het straatbeeld. Toen we begonnen was er in Amsterdam één standplaats waar elektrische taxi’s konden opladen. Inmiddels rijden er honderden elektrische taxi’s op Schiphol en het Centraal Station.”

Hoe bevalt het ondernemen en jullie samenwerking? Edvard: “Als je begint met ondernemen, denk je dat alles de eerste keer gelijk goed moet gaan. Maar ondernemen is fouten maken. Het is wel belangrijk dat je je na een fout snel herpakt en niet blijft vastzitten aan één idee.”
Ruud: “We hebben een goede samenwerkingsvorm gevonden. Inmiddels is duidelijk dat ik sneller de stap vooruit neem, bedenk en ontwikkel en dat Edvard zorgt dat het vervolgens ook allemaal goed gaat. We zijn enorm complementair.”

‘We zijn eigenlijk al vijf jaar aan het afleren wat we bij de VU hebben geleerd’

Hoe kijken jullie terug op je studietijd aan de VU? Ruud: “We zijn eigenlijk al vijf jaar aan het afleren wat we bij de VU hebben geleerd. Ik verliet de VU met het idee dat werken bij Goldman Sachs het hoogst haalbare is. Tijdens mijn studie draaide het naar mijn idee veel te veel om winstmaximalisatie en de vrije markt. Op de Zuidas gebeurt het, dat was het idee. Maar de economie is de samenleving. Gezien het profiel van de VU zou je verwachten dat de economische faculteit een leidende rol heeft in het oplossen van sociaaleconomische vraagstukken. Dat zij kritisch tegenover het bedrijfsleven staat en er niet klakkeloos achteraan loopt. Ik zie mijn studie als een gereedschapskist. En ik heb veel handige gereedschappen aangereikt gekregen. Een daarvan is het principe van de vrije markt. Maar wat mij betreft is dit een middel en geen ideaal. De vraag is dus hoe je de gereedschapskist inzet om maatschappelijke problemen op te lossen. Daar werd in mijn studietijd niet over gesproken. Van alle universiteiten zou juist de VU de plek moeten zijn waar dit debat actief gevoerd wordt. ”

Welk advies zou je studenten en jonge alumni willen geven? Ruud: “Realiseer je dat de wereld veel groter is dan de universiteit of de kroeg. Je studieperiode is de tijd waarin je je belangeloos een beeld op de wereld kunt vormen. Wanneer je werkt, een gezin en een hypotheek hebt, is er veel minder tijd om met een kritische blik naar de wereld te kijken. Verder is het belangrijk om te bepalen wat je zelf belangrijk vindt. Volg niet automatisch het systeem.”

Edvard: “De universiteit zou dit ook beter mogen faciliteren, de maatschappelijke worteling kan beter. Maak in het curriculum dus tijd voor andere dingen. Stages bijvoorbeeld, maar dan niet op de Zuidas maar juist in de samenleving.”