Shanna Mehlbaum onderzoekt bij de politie concrete onderwerpen als daderprofielen bij overvallen. Ze doet ook nog promotieonderzoek naar milieucriminaliteit. ‘Mijn werk is mijn hobby. Als ik vrij ben volg ik nog de crime sites.’ En dat terwijl ze aanvankelijk geschiedenis begon te studeren.
Wat voor werk doe je? “Ik ben nu bijna vijf jaar onderzoeker bij de politie eenheid Amsterdam op de afdeling Analyse & Onderzoek. Ik coördineer en doe onderzoek naar verschillende thema’s, zoals strafrechtelijke opvolging van inbrekers, overlast en ondermijnende criminaliteit. Op basis hiervan geef ik advies aan het management. Ook begeleid ik intern afstudeerstudenten en evalueer ik projecten, zoals in het verleden de aanpak van de top 600 veelplegers in Amsterdam.”
Wat is daar zo leuk aan? “Het is heel afwisselend werk, ik onderzoek steeds nieuwe fenomenen en problemen. Binnen de organisatie kan ik meelopen met collega’s van bijvoorbeeld het horecateam of buurtregisseurs. Voor mij als onderzoeker is het fijn dat mijn aanbevelingen in deze uitvoerende organisatie vaak daadwerkelijk worden opgepakt en niet in een la verdwijnen”
Wilde je dit altijd al doen? “Nee, ik studeerde eerst een jaar geschiedenis, maar dat vond ik veel te theoretisch. Ik zocht iets praktijkgerichters, en de combinatie van sociologie en rechten sprak me aan. Gaandeweg ontdekte ik dat ik in een organisatie wilde werken die in de actualiteit staat en vaak als eerste te maken krijgt met maatschappelijke problemen: de politie. Daar zou ik dicht op criminaliteits- en veiligheidsvraagstukken zitten. Ik koos de master Strafrechtelijke handhaving, inclusief politierecht wat je toen nog kon kiezen. We kregen colleges van docenten die ook in de praktijk werkten, bijvoorbeeld als advocaat, en Peter R. de Vries gaf een gastcollege.”
‘Voor mij is het fijn dat mijn aanbevelingen niet in een la verdwijnen’
Wat is de mooiste herinnering aan je studie? “Peter van Koppen liet ons tijdens de bachelor crimonologie de Schiedammer parkmoord uit 2000 nog eens helemaal uitpluizen. We moesten aan de hand van de echte getuigenverklaringen de tijdlijn in beeld brengen: kan het kloppen dat die persoon op dat tijdstip daar was? De eerste verdachte was ook ergens anders gezien dan waar hij zei dat hij was. En het verhoor van het overlevende jongetje Maikel was een schoolvoorbeeld van hoe je een kind niet moet verhoren. We maakten kennis met het recherchevak.”
En wat is de slechtste? “De massale colleges bij Rechten, waarbij we soms op de trappen moesten zitten. Dat gaf het gevoel van een leerfabriek.”
Kostte het je moeite om te ontdekken wat je wilde? “Nee, het werd me gewoon duidelijk tijdens mijn studie. Toch ben ik toen voor ter oriëntatie eens meegelopen met een kennis die bij de Jeugdbescherming werkte, om te kijken of die problematiek me aansprak. Het bevestigde mijn keuze. Ik wil studenten zeker aanraden om zich goed te oriënteren, je kunt bijvoorbeeld bij de politie veel soorten vrijwilligerswerk doen. Bij de balie komt alles voorbij, en in Flevoland, waar ik ook gewerkt heb, kunnen criminologiestudenten soms zelfs bij de recherche werken. Die ervaring opent ook deuren naar betaalde functies.”
‘We moesten aan de hand van de echte getuigenverklaringen de tijdlijn in beeld brengen’
Je doet naast je werk ook nog promotieonderzoek? “Ik ben buitenpromovendus, dat zijn promovendi die buiten de universiteit werken. Ik doe onderzoek naar afvalcriminaliteit. Nationaal en internationaal zijn er steeds meer regels om afval goed verwerken en dit kost veel geld, terwijl de markt voor herbruikbaare grondstoffen juist groeit. Het is dus lucratief om afval verhuld als iets herbruikbaars te verkopen. Zo verdien je er geld aan in plaats van dat het geld kost. Ik onderzoek georganiseerde gevallen, vraag me af wat voor mensen dit doen en op welke manier. Vaak zijn het bedrijven die op deze manier de concurrentie willen aftroeven.”
Heb jij te veel energie? “Ik vind het heel leuk om te doen, mijn vakgebied is mijn hobby. Als ik vrij ben volg ik toch nog de crime sites en lees ik boeken over misdaad.”
