Bewegingswetenschapper Femke Hoekstra doet bij het UMCG in Groningen onderzoek naar hoe mensen met een beperking of een chronische ziekte meer baat kunnen hebben bij een actieve levensstijl. ‘Er is nog veel te winnen.’

Wat spreekt je het meeste aan in je werk? “Met name de diversiteit qua werkzaamheden. Waaronder data verzamelen en analyseren, rapportages en artikelen schrijven, studenten begeleiden en samenwerken met verschillende organisaties. In de begeleiding van studenten vind ik het leuk om te zien hoe ze zowel een professionele als persoonlijke ontwikkeling kunnen doormaken. Daarnaast spreekt het landelijke karakter van het programma me erg aan, omdat ik op veel plekken kom en daardoor ook de impact van het onderzoek van dichtbij kan ervaren. Ten slotte vind ik het leuk en belangrijk om een maatschappelijke bijdrage te kunnen leveren.”

Wat vind je het lastigst in je werk? “De grootste uitdaging zit hem wat mij betreft in het bijstellen van verwachtingen en de juiste balans vinden en houden in verschillende werkzaamheden. Met name in het begin had ik veel moeite met maken van planningen, omdat ik niet goed kon in schatten hoe lang ik met iets bezig zou zijn. Al snel merkte ik dat veel dingen door onvoorziene omstandigheden meer tijd in beslag namen dan ik had ingeschat. Ik heb nu geleerd hoe belangrijk het is om op zo’n moment je verwachtingen en doelen tijdig bij te stellen. Dat geeft soms een teleurgesteld gevoel. “Daarnaast vind ik het belangrijk om geïnspireerd te blijven. Dit doe ik onder andere door deel te nemen aan symposia en met collega’s in gesprek te gaan. Zo ga ik eens in de twee maanden naar de implementatieclub van de VU om inhoudelijke thema’s te bespreken en ervaringen te delen met vakgenoten.”

‘De stap van wetenschap naar de praktijk blijkt lastig te zijn’

Hoe kwam je ertoe om bewegingswetenschappen te gaan studeren? “Ik ben in Zwolle begonnen met de bachelor gezondheids- en levenswetenschappen van de VU, maar daar miste ik de wis- en natuurkunde. Toen deze bachelor werd overgeplaatst naar Amsterdam ben ik overgestapt naar bewegingswetenschappen. Hier zat ik meteen op m’n plek omdat het over gezondheid ging én een hoog exact gehalte had.”

Wat is je opvallendste herinnering aan je studietijd? “De studietijd begon natuurlijk met een geweldige introductieweek. Een aantal studiegenoten die ik toen heb leren kennen, zijn nog steeds goede vrienden. Tijdens het introductieweekend met de studievereniging VIB (Vereniging in Beweging) leerde ik mijn huidige vriend kennen, we zijn alweer bijna negen jaar samen. “Ik deed altijd mee met de Batavierenrace, een estafetteloop van Nijmegen naar Enschede. Behalve de gezelligheid moest er ook hard gelopen worden. Met het studententeam van de VIB probeerden we altijd te winnen van het docententeam. Helaas is dat ons nooit gelukt. Na de wedstrijd was er natuurlijk een groot feest op de campus. Destijds het grootste studentenfeest van Nederland.”

Hoe kwam je aan je eerste baan? “Door overlap met mijn eerste studie had ik naast het studeren wat extra tijd. Ik zocht een relevante bijbaan en werd student-assistent bij Lucas van der Woude, destijds universitair hoofddocent, die hulp zocht bij het organiseren van een internationaal revalidatiecongres. Dit heb ik uiteindelijk zo’n tweeënhalf jaar gedaan. Toen ik later de docentenopleiding van EXPOSZ deed, was Lucas van der Woude als hoogleraar naar het UMCG in Groningen gegaan en daar kwam een plek vrij voor een promotieplaats, mijn huidige baan.”

‘Ik zou graag een periode naar het buitenland willen. De spanning van zo’n avontuur trekt me wel’

Waar gaat je onderzoek over? “Nederland voorop met het integreren van sport en bewegen binnen de revalidatie, maar er is nog veel te winnen. ReSpAct (Revalidatie, Sport, Actieve levensstijl, red.) is een landelijk onderzoek dat opgezet is om het programma Revalidatie, Sport en Bewegen te evalueren. Dit programma richt zich op het stimuleren van een actieve leefstijl bij mensen met een lichamelijke beperking of chronische ziekte zowel tijdens als na afloop van een revalidatiebehandeling. Patiënten worden bijvoorbeeld persoonlijk begeleid in het oppakken en behouden van sport- en beweegactiviteiten in hun thuissituatie. En daarmee wordt er een verbinding gelegd tussen de revalidatiezorg en de sport- en beweegaanbieders in de regio. “In mijn promotieonderzoek ben ik vooral bezig met de implementatie van het programma in de 18 deelnemende revalidatie-instellingen. Zo probeer ik te begrijpen waarom het implementatieproces in de ene instelling beter gaat dan in de andere. Met die inzichten kunnen we dan aanbevelingen doen voor de toekomst. De stap van wetenschap naar de praktijk blijkt lastig te zijn. Zo gebeurt het bijvoorbeeld regelmatig dat interventies in de praktijk anders uitgevoerd worden dan de ontwikkelaars bedoelden. De vraag is dan of de gewenste effecten bij de patiënten nog wel gerealiseerd worden.”

Wat zou je graag willen in je verdere loopbaan? “Ik zou graag nog een periode naar het buitenland willen. Dat lijkt me een hele leerzame en leuke ervaring, waarbij het werken en leven in een andere cultuur me erg aanspreekt. De spanning van zo’n avontuur trekt me wel.”

Heb je nog tips voor studenten die de arbeidsmarkt gaan betreden? “Wees je er al vroeg van bewust wat je met je opleiding wilt bereiken. Dan kun je zelf sturing geven en wellicht naar een bepaalde baan toewerken. Ik ben zelf vanaf mijn eerste jaar lid geworden van de Vereniging voor Bewegingswetenschappen Nederland, zodat ik op de hoogte bleef van relevante onderwerpen en tegelijkertijd mijn netwerk uit kon breiden. Daarnaast sterkt het je CV als je actief bent als student-assistent of een rol speelt binnen een studievereniging.”