Jeroen Roodenburg (55) is sinds drie jaar onze ambassadeur in Colombia. Vanuit de Nederlandse ambassade in Bogotá blikt hij samen met VU Magazine terug op zijn carrière, de ontvoering van presentator Derek Bolt en zijn studie rechten aan de VU.
Hoe ziet uw werk eruit?
„Als diplomaat behartig ik de belangen van het Koninkrijk in Colombia. Ik probeer de politieke, economische en academische samenwerking tussen beide landen te vergroten. Concreet betekent dat Nederlandse bedrijven en maatschappelijke organisaties in Colombia ondersteunen. Zo organiseerde ik vorig jaar met mijn ambassadeteam een grote bedrijvenmissie uit Nederland, Curaçao en Aruba, geleid door premier Mark Rutte. Natuurlijk ben ik er ook voor de Nederlanders die Colombia bezoeken en is Nederland een belangrijke partner in het vredesproces.”
„In sommige conflictgebieden is de situatie minder rooskleurig."
„Ook reis ik veel om Colombia goed te leren kennen. Het is een schitterend land met vele gezichten. In sommige conflictgebieden is de situatie minder rooskleurig en heeft de lokale bevolking het moeilijk. Daar ga ik óók heen. Zo geven we de leiders van die dorpjes daar een stem en nemen we hun boodschap weer mee terug.”
Wat vind u mooi aan het werk dat u doet?
„Ik heb elke dag het gevoel dat ik een steentje bijdraag aan een betere wereld en ik krijg er zoveel voor terug. Het is heel verrijkend om telkens weer ondergedompeld te worden in een andere cultuur en met alle lagen van de samenleving in aanraking te komen. Als je nieuwsgierig, geïnteresseerd en een goed luisteraar bent, zit je als ambassadeur helemaal op je plek.”
Zitten er ook mindere kanten aan uw baan?
„Eén van de weinige minpunten is dat mijn familie en vrienden zo ver weg zijn. Nu mijn kinderen in Nederland wonen, zie ik ze niet vaak. Natuurlijk hebben we een familie-whatsapp en ben ik op de hoogte van wat er speelt, maar het persoonlijke contact is onvervangbaar.”
„Tijdens de ontvoering heb ik wel even peentjes gezweet, want de afloop van gijzelsituaties kun je nooit voorspellen."
„Een paar jaar geleden was ik ambassadeur in Bagdad, Irak. Een uitdagende functie in een bijzonder land. Het was een non-family posting, omdat het te gevaarlijk was om er met mijn gezin te wonen. De leefomstandigheden zijn ook redelijk spartaans. Dat was niet altijd makkelijk. Ik kon er niet zoals hier op de fiets stappen om van a naar b te gaan. Gelukkig kunnen mijn kinderen nu wel op bezoek komen en ga ik één keer per jaar terug.”
Jeroen Roodenburg in Bogotá
Wat was voor u een slapeloze-nachten-dossier?
„Dat was de ontvoering van Derk Bolt en zijn cameraman in juni 2017. Zij werden ontvoerd door de Colombiaanse guerrillabeweging ELN. Daar zijn we als ambassade dag en nacht mee bezig geweest. Het hielp dat ik kort daarvoor in het gebied was geweest en ik dus al contacten had bij de lokale kerk en de VN. Gelukkig werden ze na een week ongedeerd vrijgelaten. Toen heb ik wel even peentjes gezweet, want de afloop van gijzelsituaties kun je nooit voorspellen.”
Waarom koos u voor rechten aan de Vrije Universiteit?
„Ik twijfelde tussen medicijnen en rechten en dacht met het laatste toch meer kanten op te kunnen. Mijn vader - ook een VU-alumnus - liet merken dat hij het wel héél erg leuk zou vinden als ik ook aan de VU zou gaan studeren. Dat plezier heb ik hem gedaan. Het bleek een succes. In de loop van mijn studie verdiepte ik mij steeds meer in internationale vraagstukken erg interessant. In mijn laatste jaar studie viel mijn oog voor het eerst op advertenties van het diplomatenklasje. De rest is geschiedenis.”
„Ik zat bij de grote groep studenten die zich een paar dagen van tevoren 24/7 opsloot om zoveel mogelijk stof tot zich te nemen."
Wat voor student was u?
„Ik zat bij de grote groep studenten die zich een paar dagen van tevoren 24/7 opsloot om zoveel mogelijk stof tot zich te nemen. Het liep meestal goed af”, lacht hij en vervolgt: „Het kwam deels doordat ik lid was van het VU-corps. Ik woonde ook in het dispuutshuis. Na twee jaar geen privacy vond ik dat genoeg. Het waren de jaren 80. Bezoeken aan mijn ouders in Den Haag werden liftend afgelegd. Een mooie tijd.”
Toch is de VU niet helemaal uit uw leven verdwenen. Vertel!
„Klopt. Ook op academisch terrein is er veel uitwisseling tussen Nederland en Colombia. Bij mij thuis op de residentie organiseer ik regelmatig etentjes voor Colombianen die ooit hebben gestudeerd aan de VU of andere Nederlandse universiteiten. Deze alumni hebben in Colombia banen gevonden en vormen zo een interessant netwerk dat ik weer kan benutten voor Nederlandse belangen.”
„Alumni zijn vol lof over de kwaliteit van het onderwijs en de sociale mobiliteit die Nederland zo uniek maakt."
„Het blijft leuk om de alumni naar hun ervaringen in Nederland te vragen. Ze zijn vol lof over de kwaliteit van het onderwijs en de sociale mobiliteit die Nederland zo uniek maakt. Natuurlijk moeten ze even wennen aan de Nederlandse directheid. What you see is what you get. Ook vinden ze het vaak vreemd dat je ver van tevoren een afspraak moet maken als je iets wilt afspreken met een Nederlander. In Colombia gaat dat spontaner. En zonder uitzondering kopen ze in hun eerste week in Nederland allemaal een fiets.”
