Inmiddels zijn er meer dan 100.000 VU-alumni. Waar kwamen ze na hun studie terecht? In deze rubriek portretteren we drie alumni die dezelfde opleiding deden. Deze keer alumni: psychologie.
Meredith Bien (40) is afgestudeerd in 2012 en vertrekt binnenkort naar Australië om daar aan de slag te gaan als psycholoog
Hoe ben je in de psychologie terechtgekomen?
„Al vanaf jongs af aan vind ik het heel prettig om met mensen te werken en iets voor ze te betekenen. Daarnaast leek het mij interessant om meer inzicht te krijgen in het menselijk brein. Hoe denkt iemand en waarom verrichten we bepaalde handelingen? De studie aan de VU sloot daar perfect op aan.”
Je hebt na je studie als psycholoog veel met kinderen gewerkt. Waarom die doelgroep?
„Klopt. Ik heb onder andere gewerkt bij de Raad voor Kinderbescherming en bij Bureau Jeugdzorg. Kinderen zijn mijn grote passie, altijd al geweest. Ze zijn onschuldig, goed te vormen en hebben ontzettend veel veerkracht. Daarnaast zijn ze vaak heel open en eerlijk in gesprekken. Dat zorgt ervoor dat je goed met ze kunt werken en een behandeling kunt samenstellen die perfect bij ze past.”
Uiteindelijk ben jij voor jezelf begonnen. Vertel eens!
„Nadat ik een aantal jaren in de jeugdzorg had gewerkt besloot ik op wereldreis te gaan. Tijdens die reis kwam ik tot de ontdekking dat ik niet meer helemaal op mijn plek zat. Ik wilde er écht voor mensen zijn, de tijd voor ze nemen. Dat was vanwege de toenemende werkdruk bij veel organisaties lastig en dus besloot ik voor mezelf te beginnen.”
Waarmee onderscheid jij je als psycholoog?
„Ik werk vanuit mijn hart, ben heel open minded en heb een Surinaamse achtergrond. Ik merk dat dit vooral bij mensen met een niet-Nederlandse achtergrond wat spanning wegneemt. Ik heb begrip voor andere culturen, leef met mensen mee en geef ook altijd een stukje van mezelf prijs. Mensen voelen zich hierdoor meer op hun gemak en stellen zich makkelijker open.”
Heb jij nog dromen voor de toekomst?
„Zeer grote dromen zelfs. Ik vertrek begin volgend jaar naar Australië. Mijn man komt daar vandaan en na een tijdje heen en weer reizen vlieg ik nu met mijn 2-jarige zoontje definitief die kant op. Het plan is dat ik daar ook als psycholoog aan het werk ga. Dat ik alles wat ik hier de afgelopen jaren heb geleerd daar kan toepassen. Een mooie uitdaging. Helemaal omdat er in de gezondheidszorg in Australië veel vraag is naar professionals. Ik kan dan ook niet wachten om dat nieuwe avontuur te beginnen!”
Matthijs Honig (46) studeerde af in 2011 en heeft zijn eigen psychologisch adviesbureau
Vertel eens: hoe ben jij in de psychologie terechtgekomen?
“Psychologie heeft mij altijd geïnteresseerd. Als kind was ik al nieuwsgierig naar het gedrag van mensen en wat ze beweegt. Waarom doen we wat we doen? En bedoelen we ook altijd wat we zeggen? Ik zie vaak dat mensen A roepen, maar diep van binnen B bedoelen. Dát ontdekken vind ik buitengewoon interessant.”
Toch heb je eerst iets anders gedaan.
“Klopt, ik heb eerst bestuurs- en organisatiewetenschappen gedaan en rond mijn vijfendertigste besloot ik toch nog een master psychologie te doen. Achteraf gezien de perfecte route. Ik had al de nodige ervaring waardoor ik de literatuur makkelijk kon thuisbrengen. Bovendien runde ik een eigen bedrijf en was het toepassen van de theorie naar de praktijk maar een kleine stap.”
Inmiddels heb je een eigen psychologisch adviesbureau. Wat doe je precies?
“Als organisatiepsycholoog richt ik mij op de ontwikkeling van werknemers binnen een organisatie. Tijdens een coachingstraject nemen we verschillende aspecten onder de loep. Wat zijn de sterke en zwakke punten? Hoe functioneert iemand in een team en wat zijn de ambities? Maar ik vind het ook interessant om op organisatieniveau mee te kijken. Wie heeft invloed in een bedrijf en wie niet? Hoe verlopen besluitvormingsprocessen en zitten er wel de juiste mensen in een managementteam? Dat allemaal om een bedrijf te laten groeien.”
Wat maakt jou een goede psycholoog?
“Ik blijf niet aan de oppervlakte, maar ga de diepte in. Ik ben niet bang om mensen op een respectvolle manier te confronteren. Ik houd ze een spiegel voor waardoor ze wel moeten nadenken. Tevens ben ik niet gevoelig voor autoriteit. Ik werk veel met mensen in de top van een bedrijf en daarbij heb ik te maken met sterke persoonlijkheden. Ik schroom niet om ook deze mensen tegen te spreken. Dat vinden ze vaak erg prettig, juist omdat ze in het dagelijks leven vaak geen weerwoord krijgen.”
Heb je nog nieuwe plannen voor 2020?
“We zijn op dit moment druk bezig met een start-up. We ontwikkelen een software waarmee we mensen willen helpen om op een prettige en tevens leuke manier bezig te zijn met hun eigen ontwikkeling. Waar liggen sterke kanten? Wat wil je bijdragen aan de organisatie of de maatschappij? Zit je nog wel op je plek? Met onze software ga je op zoek naar deze antwoorden om zo sturing te geven aan je loopbaan. Wanneer de software live gaat kan ik nog niet zeggen, maar ik hoop dat we halverwege 2020 een heel eind zijn!"
Linda (35) studeerde af in 2007 en zet zich in voor de ontwikkeling van een nieuwe app voor jongeren
Waarom heb je gekozen voor psychologie?
“Mijn ouders zijn allebei sociaal werkers, dus de interesse in mensen is er bij ons met de paplepel ingegoten. Ik denk dat ik twaalf was toen ik met het idee kwam om kinderen te helpen met traumaverwerking. Die passie om mensen te begrijpen en te helpen is altijd gebleven. De studie voelde voor mij dan ook als een logische keuze.”
Wat was jij voor een student?
“Een hele zelfstandige. Ik was niet vaak in de studiezaal te vinden. Vaak ging ik alleen naar het eerste college om te kijken of er meer werd verteld dan wat er in het boek stond. Als dat niet het geval was en het college was niet verplicht, dan studeerde ik thuis. Zo was ik sneller klaar en had ik meer tijd voor andere dingen.”
Uit je CV blijkt dat je veel met kinderen en jongeren hebt gewerkt. Wat trekt je aan?
“Aan het begin van mijn carrière focuste ik vooral op kinderen. Het is voor deze doelgroep vaak moeilijk om voor zichzelf op te komen. Helemaal in schrijnende situaties. Dat is ook waarom ik, samen met een co-auteur, een studieboek heb geschreven over het handelen bij kindermishandeling en geweld. Ik vind dat kinderen in zo’n situatie volwassenen verdienen die voor ze opkomen waar ouders of verzorgers tekort schieten. Daarnaast werk ik ook graag met jongvolwassenen. Zij hebben misschien nog niet zoveel levenservaring, maar bruisen vaak van de energie en goede ideeën. Uiteindelijk zijn zij onze toekomst.”
Wat vind je zo mooi aan het vak?
“Dat ik zoveel verschillende dingen mag én ook kan doen. Ik heb gewerkt als hulpverlener bij Jeugdzorg, als gastdocent aan de Hogeschool van Amsterdam, auteur en onderzoeker. Bij al die verschillende dingen die ik doe kan ik, wat ik tijdens de opleiding heb geleerd, toepassen of verder uitdiepen. Die diversiteit maakt het dynamisch.”
Je bent nu betrokken bij de ontwikkeling van de M@ZL-app. Wat is dat precies?
“Deze app sluit aan bij M@ZL, een effectieve aanpak om het verzuim op middelbare scholen en mbo’s terug te dringen. Als jongeren langdurig of regelmatig ziek zijn bekijken ze vaak samen met een arts wat nodig is om het ziekteverzuim te verminderen. Deze app moet leerlingen daarin ondersteunen door ze meer regie en verantwoordelijkheid te geven. Ze krijgen inzicht in hun situatie, kunnen zelf contact leggen met een arts, vragen stellen aan een docent op school en aan hun eigen doelen werken om zo snel mogelijk weer terug te keren.”
